Μια πλώρη ψηλή και κοφτερή θα σε περιφέρει. Δεν είναι μονάχα το πολύνησο αρχιπέλαγο που τη χρειάζεται, τα σπαρμένα νησιά του. Η θάλασσα σφιχτό σπάργανο που ζώνει και τη στεριανή Ελλάδα. Το κορμί της στενό, αχαμνό. Όπου να ξαποστάσεις το βάθος πάλι θάλασσα και ο περίγυρος, το γειτόνεμά της νερένιο. Τόπος θαλασσινός. Η στεριανή Ελλάδα μονάχα όνομα. Ώστε μια πλώρη και στη στεριά θα σε περιφέρει.
Ένα οδοιπορικό είναι λόγος, λόγος και εικόνες, εικόνες πυκνοχτισμένες από το λόγο. Ώστε κυρίαρχος και πάλι ο λόγος. Κυρίαρχος και μονάχος. Υπάρχουνε όμως και εικόνες -φωτογραφίες και σχέδια και σκίτσα- που τινάζουνε συμπυκνωμένο λόγο, άγρυπνο. Τέτοιες εικόνες δεν είναι για να ξεχαστούν, τέτοια σχεδιάσματα δε μπορείς, δεν πρέπει να τα παραμερίσεις και να τα προσπεράσεις σαν ανάξια για σένανε. Στα ταξίδια μας "Εικόνες"-"Εικονίσματα" αυτού του είδους προσκυνήσαμε πολλές, και θέλουμε να τις στήσουμε στην ευλάβειά σου για να τις σπουδάσεις μπορεί στο τέλος να τις αγαπήσεις και να δεις μαζί μας ότι ο Λόγος από αυτές τις Εικόνες δεν προδίνεται, δεν παραδίνεται σ' άδικα χέρια, ότι Λόγος και Εικόνα είναι ισάξια και ομοούσια πρέπει λοιπόν να παραδεχτείς την περιπλάνηση που σου προτείνουμε, σίγουρος ότι δεν πέφτεις σε πλάνη.
Καιροί εικονοκλαστικοί, καιροί εικονολατρίας. Πρόσεξε τι θα σπάσεις, κοίταξε τι θα προσκυνήσεις. Όλα εικόνα και δράση. Κι άμα απελπιστείς από την επιφάνεια, βυθίσου στην ενόραση. Τότε ακουμπάς, μπορείς ν' αντέξεις.
Το οδοιπορικό μας, η "Οδοιπορία στις μορφές και το ύφος του ελληνικού χώρου", είναι μια δοκιμή και μια δοκιμασία δίκοπη, και για σένα, φίλε αναγνώστη, και για μένα. Μα νομίζω ότι πρέπει να τη δεχτείς και να την καταδεχτείς. Κι άμποτε να μούλεγες πως έχω κάποιο δίκιο.
Σε τούτο το οδοιπορικό το Αιγαίο και τα νησιά του θα είναι η πρώτη συνάντηση μερικές στεριανές ελληνικές πολιτείες και κάτι παράξενα τοπία, η δεύτερη μια αναζήτηση και μια περιπλάνηση στους τετελεσμένους αττικούς λόφους στον περίγυρο της Ακρόπολης, η τρίτη. Έτσι νομίζουμε ότι, σε τούτο το πρώτο βιβλίο, μερικές από τις αδαπάνητες μορφές του νεοελληνικού μύθου θα έρθουνε πιο κοντά μας.
Τα κείμενα αποτελούνε εκλογή από αδημοσίευτα και δημοσιευμένα κομμάτια, που παρουσιάστηκαν σκορπιστά σε περιοδικά. Ωστόσο σήμερα και τα δημοσιευμένα ξαναδουλεύτηκαν και απλώθηκαν, αφού εικονογραφήθηκαν πλούσια κι αλλοιώτικα, σύμφωνα με μια νέα όραση. Έτσι και τα παλιά κομμάτια ζούνε μια δεύτερη ζωή, που τα ταυτίζει με τα καινούργια, που τα ζυγιάζει σε άρθρωση ομοιογένειας και ενότητας. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

«Ο Δημήτρης Βασιλειάδης υπήρξε για μένα, που δε λάχαινε να τον γνωρίζω προσωπικά, η μεγάλη αποκάλυψη του στερνού καιρού... Η ευαισθησία, η απουσία κάθε ματαιοφροσύνης και η αποφασιστική εμμονή στο έργο που έγινε το πεπρωμένο του τον εμποδίζουν ν' ασχοληθεί με τον εαυτό του... Και να που τώρα το έργο του προβαίνει μπροστά μας αυτοδύναμο... Ο Βασιλειάδης κατέχει την ελληνική όραση... Στη διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου βρίσκει την αντιστοιχία προς τον εσωτερικό χώρο... τοποθετεί αλάθευτα τον άνθρωπο... Ο Βασιλειάδης είναι ο Έλληνας που βλέπει και μάς υποχρεώνει κι εμάς να βλέπουμε. Και να μοιραζόμαστε μαζί του τη στοργή, την κατάθλιψη της φτώχειας, αυτή την ασταμάτητη στέρηση -και συνάμα την πνευματική εγρήγορση και την πλησμονή της ψυχής. Το κείμενό του είναι ένα ιδιότυπο και αλλόκοτο κείμενο, ολότελα δικό του, πλασμένο από ευρήματα, που δεν καλλωπίζουν αλλά ερμηνεύουν... Το βιβλίο τούτο φέρνει στην άμεση αίσθησή μας τη φανερή και την αφανέρωτη αρμονία του τόπου μας.» (Περιοδικό "Ευθύνη" Μάρτιος 1974, Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ)

Ά έκδοση 1973