Το "δημοκρατικό έλλειμμα" στην Ελλάδα, εκτός από την πολιτική συγκυρία - μεταξική δικτατορία, εμφυλιοπολεμικές και μετεμφυλιακές συνθήκες -, έχει βαθύτερα κοινωνικοοικονομικά αίτια. Στη χώρα μας ποτέ δεν ολοκληρώθηκε ο αστικοδημοκρατικός μετασχηματισμός ούτε ο εκσυγχρονισμός του κράτους. Ο Γεώργιος Παπανδρέου με τους αγώνες του κατά των βασιλικών συνταγματικών εκτροπών και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με το ελεύθερο Δημοψήφισμα του 1974 είναι οι θεμελιωτές της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας. Και οι δύο πολιτικοί ηγέτες συντελέσανε στην κατάργηση του θεσμού της μοναρχίας που από την καθιέρωση του αποτέλεσε έκφραση ελέγχου της χώρας μας από ξένες δυνάμεις και ήταν η αιτία της δομικής παθογένειας της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, με την αυτονόμηση της πολιτικής πορείας του και την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, κάλυψε το πολιτικό κενό της δημοκρατικής σοσιαλιστικής αριστεράς. Έτσι ολοκληρώθηκε η πολιτική και η κοινωνική υποδομή της Δημοκρατίας. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)