Αν με τη συγγραφή των προηγούμενων βιβλίων μου σκόπευα στην παρουσίαση κι' εκλαΐκευση της Ελληνικής Αεροπορίας -ένα όπλο που ακόμη για πολλούς το περιβάλλει αχλή μυστηρίου και άγνοια- με την έκδοση του ανά χείρας τόμου, πέραν απ' την προσπάθεια συνέχισης του έργου μου, αισθάνομαι και την πρόσθετη υποχρέωση προς το όπλο που αγάπησα, και επί τριάντα χρόνια υπηρέτησα, να το αποκαταστήσω στη συνείδηση του Ελληνικού λαού -έστω και μετά μισό αιώνα- για την άδικη μεταχείριση που έτυχε μεταπολεμικά, τόσο απ' τις άλλες "αδελφές δυνάμεις" Στρατού και Ναυτικού, όσον και απ' τα ίδια τα στελέχη και υπηρεσίες της, που με τη σιωπή τους υποβάθμισαν τη συμβολή της Αεροπορίας στον πόλεμο του '40 - '41, σε βαθμό που σήμερα, δικαιολογημένα έχει επικρατήσει το ερώτημα:
- Τι έκανε η Αεροπορία μας στον πόλεμο;
Υπάρχει όμως και το χειρότερο. Μέσα σ' αυτή τη σύγχυση που προκάλεσε η παράλειψη προβολής του έργου της Ελληνικής Αεροπορίας βρήκαν την ευκαιρία, διάφορες σκοπιμότητες, να κυκλοφορήσουν πληθωρικά, κι' ετεροχρονισμένα μάλιστα, προπαγανδιστικά συνθήματα όπως:
- Η Ελληνική Αεροπορία δεν φάνηκε στην Αλβανία
- Ο Μεταξάς μας άφησε χωρίς αεροπλάνα
- Στον πόλεμο με τους Ιταλούς μπήκαμε με επτά αεροπλάνα!
Και τέλος το κορυφαίο παράδειγμα επαγγελματικής αντιζηλίας, που δυστυχώς καταξιωμένος συνάδελφος του Π. Ναυτικού εξακόντισε με τη δηλητηριώδη γραφίδα του κατά της Ελλ. Πολεμικής Αεροπορίας, χαρακτηρίζοντάς την:
"- Καχεκτικό παιδί, κακόχυμων γονέων και αμαθών κηδεμόνων". [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)