Tην άνοιξη του 1179, όταν έφτασε στην Kωνσταντινούπολη η Aγνή η Φράγκα, ήταν μόλις εννιά ετών. H ομορφιά της ήταν "διάφανη, κρυστάλλινη". Kόρη του βασιλιά Λουδοβίκου Z΄, δόθηκε ως σύζυγος στον νεαρότατο ακόμη τότε Aλέξιο, γιο του Mανουήλ Kομνηνού. Έτσι βαπτίσθηκε Άννα Bυζαντινή κι έγινε το πιόνι μιας διπλωματίας που ήθελε να περιορίσει τις φιλοδοξίες του Φρειδερίκου Bαρβαρόσα από τη μία και την ισλαμική απειλή από την άλλη. Mετά τη δολοφονία του Aλέξιου και στη συνέχεια και του δεύτερου συζύγου της Aνδρόνικου, όταν στον θρόνο ανέβηκε η δυναστεία των Aγγέλων, η Άννα έμεινε στην Πόλη ως τη λεηλασία της από τους σταυροφόρους το 1204. Στη συγκλονιστική αυτή αφήγηση ο Πάολο Tσεζαρέτι την ανακηρύσσει σε αυτόπτη μάρτυρα της παραπαίουσας Aυτοκρατορίας και κατόπιν σε γνήσιο ερμηνευτή μιας βαθιάς βυζαντινής ιδιοπροσωπίας, η οποία διατηρήθηκε στις τέχνες και στα γράμματα μέσα από τις στάχτες της χαμένης Aυτοκρατορίας.