Μαρτυρία που αναφέρεται σε μια κρίσιμη δεκαετία της ιστορίας του αρμενικού λαού και του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Η Ανζέλ Κουρτιάν -που όπως λέει η ίδια δεν είναι συγγραφέας αλλά μια νοικοκυρά- καταγράφει με κάθε ειλικρίνεια τις εμπειρίες της από τα συγκλονιστικά γεγονότα που έζησε παιδί. Ξεριζωμένη από το 1915 -που έγινε η σφαγή των Αρμενίων- ακολοουθεί, μαζί με την οικογένειά της, την πορεία: Προύσα, Αφιόν Καραχισάρ και, μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού, Μαγνησία, Σμύρνη, όπου ζει την καταστροφή. Τέλος, έρχεται στην Ελλάδα, μαζί με όλο τον προσφυγικό κόσμο. Το βιβλίο της είναι αποτέλεσμα της συνείδησης που είχε ότι οι μνήμες που έφερνε μαζί της έπρεπε να διασωθούν, γιατί δεν αφορούσαν μόνο την ίδια αλλά και όποιον ήθελε να μάθει "τι έγινε τότε".