Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Φρέγια Σταρκ, η "τελευταία από τις μεγαλύτερες ταξιδιώτισσες του 20ού αιώνα" (πέθανε στις 9 Μαΐου του 1993 σε ηλικία 100 ετών), ταξιδεύει κατά μήκος των νοτιοδυτικών ακτών της Μικράς Ασίας με το "Έλφιν", ένα μικρό σκάφος που ανήκε στο βρετανό πρόξενο της Σμύρνης Ντέιβιντ Μπάλφουρ. Το ταξίδι στις ακτές της Λυκίας είναι στην πραγματικότητα ένα ταξίδι στο βάθος του χρόνου, ένα συνεχές πηγαινέλα από το σήμερα ώς το μακρινό χθες, την εποχή που ο Αντώνιος συναντούσε εκεί την Κλεοπάτρα, και την ακόμη πιο μακρινή εποχή που ο Αλκιβιάδης όργωνε με τις τριήρεις του τις ελληνικές θάλασσες. Με οδηγό τους αρχαίους κλασικούς, ακολουθεί τα βήματα των Ελλήνων και Περσών εμπόρων, και όσων ετοίμασαν το δρόμο για το Μεγαλέξανδρο, και καταγράφει με την ευαισθησία ενός ποιητή τ απομεινάρια της κλασικής αρχαιότητας - τις ρίζες του δυτικού πολιτισμού. "Αυτό το βιβλίο ξεκίνησε ως μια απλή διήγηση ενός ταξιδιού που έγινε το 1952", γράφει η Φρέγια Σταρκ. "Tότε διάβαζα την ιστορία του Αλέξανδρου.... Άρχισα να αποζητώ να μάθω κάτι για το κλίμα εκείνης της εποχής.... Ήθελα ν ανακαλύψω τι φώλιαζε στο μυαλό των ανθρώπων που συνάντησε... Δεν είναι εύκολο να ταιριάξεις μια τέτοια εικόνα με περιστατικά ενός σημερινού ταξιδιού· μοιάζει σαν να πρέπει να φτιάξεις πλεξούδα με δυο νήματα".