«Τα ήθη και τα έθιμα, τα λαογραφικά στοιχεία που αναφέρονται γύρω από το φάσμα αυτό της μυσταγωγίας του κρητικού γάμου, και που θέλησα να διασώσω στις σελίδες αυτές, αφορούν γέρους, νέους και παιδιά. Δεν είχα το δικαίωμα να τα αλλάξω ούτε να τα παραποιήσω. Προσπάθησα να είμαι αντικειμενικός, ρεαλιστής και η περιγραφή μου να γίνει όσο το δυνατόν πιο παραστατική. Στην παραστατικότητα αυτή συντέλεσε ως επί το πλείστον και η χρήση του κρητικού γλωσσικού ιδιώματος, ιδιαίτερα στους διαλόγους, όπου τα κρητικά είναι πιο "βαριά". Απέφυγα σκόπιμα τα πολλά κοσμητικά επίθετα και η απουσία τους δεν πιστεύω να μειώσει το λογοτεχνικό χαρακτήρα του έργου. (...)
Τα "παντρολοήματα στην Κρήτη στα μέσα του εικοστού αιώνα" τα είδα με την πρέπουσα σοβαρότητα, γι' αυτό και ασχολήθηκα μ' αυτά πολλές εκατοντάδες ώρες. Σεβάστηκα τις αρχές και τις συνήθειες των συμπατριωτών μας κατά τη χρονική αυτή περίοδο που αναφέρονται και παρακαλώ κάθε άτομο να δείξει τον ανάλογο σεβασμό». (...)
(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)