Ο ποιητής - κήρυκας της ελευθερίας, ο ειρηνικός ανατροπέας του στατικού, του κατεστημένου και του υπό οιανδήποτε μορφή συμβατικού, ο κατά σύστημα ανακαινιστής, είναι δυνατό να συγχρωτισθεί με μια διαδικασία - όπως φτάσαμε να πιστεύουμε για την παιδεία - συντηρητική; Η ανατρεπτική ορμή και η αναμορφωτική διάθεση που διακρίνουν το έργο του προσφέρονται για την εκπαίδευση; Κι όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, τα κείμενα του Ελύτη δεν προφέρονται απλώς. Αποτελούν τη χρυσή ελπίδα, και το παιδί, σύμφωνο με την ουσία τους, βρίσκει στην ποίησή του τον εαυτό του, ανακαλύπτει ως δια μαγείας τον απολεσθέντα - ή μάλλον τον ερμητικά και αναιτιολόγητα κλεισμένο - παράδεισό του. (...) Θα παρατηρήσουμε ότι τα περιεχόμενα του τόμου των πρακτικών καλύπτουν διδακτικές ανάγκες όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσής μας, προσφέρουν ερευνητικό υλικό κατάλληλο για πειραματική χρήση, προτείνουν πολλά και αξιοπρόσεκτα υποδείγματα. Και, ακόμη, είναι χρηστικά για τον δάσκαλο κάθε βαθμίδας, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο για το ξεκλείδωμα των λογοτεχνικών κειμένων. (...) Η έκδοση του βιβλίου αυτού εντάσσεται στην προσπάθεια της Σχολής Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου να συστηματοποιήσει και να καταγράψει την αποκτημένη σχολική πείρα και να προτείνει λύσεις σε προβλήματα που σχετίζονται με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και αφορούν διδάσκοντες και διδασκόμενους.