Στην πόλη της Βαρκελώνης, ο πατήρ Γκιμερά, ιερέας και μουσικός, συνάντησε την υπηρέτρια Ρίνα Ζονκ και την αγάπησε περισσότερο από τον Θεό, στον οποίο είχε επιθυμήσει ν' αφιερώσει τη ζωή του. Γνώρισε τον έρωτά της, γνώρισε το κορμί της, μέσα στο σκοτάδι, στη νύχτα των αισθήσεων, μα και στο έρεβος των τύψεων και της ντροπής του. Κι εκείνη τον αγάπησε και παραδόθηκε στον έρωτά του με τα μάτια κλειστά, μαθαίνοντας ότι μόνο στο σκοτάδι ο άνθρωπος γνωρίζει την πληρότητα της ηδονής του και πλησιάζει τον Θεό του. Κι αν το βλέμμα βρίσκεται στην αφετηρία του έρωτά τους, κατόπιν τα μάτια κλείνουν κι όλες οι άλλες αισθήσεις οξύνονται και γεύονται στο μέγιστο κάθε απόλαυση.
«Τα σώματα ερωτεύονται, και δεν μπορούμε να μιλήσουμε για έρωτα χωρίς τα σώματα να γίνουν αμέσως παρόντα, μ' όλη την ακατανόητη κι ενοχλητική παρουσία τους». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)