Γιατί ο Μπαλζάκ (Honore de Balzac), αυτός ο γεμάτος από μια θριαμβεύουσα θέληση «Ναπολέων της γραφής», αφιέρωσε στον Λυσιέν (Lucien Chardon de Rubempre), δηλαδή σ ένα αδύναμο, τουλάχιστο φαινομενικά, πρόσωπο, όλο ελαττώματα, άβουλο, ασυνεπές και αναξιόπιστο, περισσότερες συγκριτικά σελίδες από οποιοδήποτε άλλο Γιατί διάλεξε να μας μιλήσει για το νέο και εκρηκτικό φαινόμενο της Εφημερίδας μέσα από την αφήγηση περί αυτού του νέου δανδή, που ανεβαίνει δύο φορές κυριαρχημένος από όνειρα και φιλοδοξίες από την επαρχία στο Παρίσι όπου, σε δύο φάσεις, θα γνωρίσει πρώτα τη συντριβή και κατόπιν την καταισχύνη και το θάνατο, μ ένα αφηγηματικό σχήμα που μπορεί να φέρει στο νου τις δυο εξόδους και τις περιπέτειες, κωμικές εκείνες, του αμετανόητου ιδαλγού, του ιππότη της Μάντσας Και τι αλήθεια σημαίνει αυτό το αίνιγμα του τίτλου, αφού οι illusions, όπως και να τις μεταφράσουμε, μοιάζουν να μην αντέχουν στη σύγκρουση με τα πράγματα, αλλά και τα πράγματα, όταν οι άνθρωποι μείνουν ορφανοί από όνειρα, ψευδαισθήσεις, οράματα, μοιάζουν χωρίς ενδιαφέρον, ζωή Ποιό είναι αυτό το φάντασμα, ανέφικτο και επίμονο, μιας χαμένης ενότητας που αστράφτει για μια στιγμή, όταν η αφήγηση έχει γκρεμίσει τα πάντα σε ερείπια