Ο Γουλιέλμος Ν Άμποτ (1906-2001) γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Νέλσονα Άμποτ από τη Θεσσαλονίκη και της συζύγου του Ευγενίας Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών (1927-1932), στην οποία εκλέχτηκε και υφηγητής το 1948 Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων ταξίδεψε στη Συρία, τη Μεσοποταμία και την Κεντρική Αφρική Το 1940 επιστρατεύτηκε με το βαθμό του έφεδρου αξιωματικού, και μετά το τέλος του ελληνοϊταλικού πολέμου και ως το 1946 συνέχισε να εργάζεται στην εταιρεία Shell, όπου βρισκόταν από το 1936 Από το 1948 εργάστηκε σε έργα ανακατασκευής του βομβαρδισμένου λιμανιού του Πειραιά Παράλληλα με τη διδασκαλία του στη Φυσικομαθηματική Σχολή δίδαξε και στην Αναργύρειο Σχολή των Σπετσών, της οποίας οργάνωσε και το μαθητικό αστεροσκοπείο Μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (1952) και το γαλλικό ινστιτούτο αστροφυσικής (1954), ενώ κατά τη διάρκεια του διεθνούς γεωφυσικού έτους δίδαξε στο γεωφυσικό ινστιτούτο της Αλάσκα (1957-1958) Υπήρξε επίσης σύμβουλος επί ελληνικών πολιτιστικών θεμάτων στο Βρετανικό Συμβούλιο Αθηνών (1950), μέλος του ΔΣ του Αστεροσκοπείου Αθηνών, μέλος της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης και της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, επιστημονικός συνεργάτης του ΝΑΤΟ (1962), ενώ συνεργάστηκε επίσης με τη Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία της Αγγλίας και πήρε μέρος σε διεθνή αστρονομικά συνέδρια Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1936 με την έκδοση του μυθιστορήματος Γη και νερό, το οποίο προκάλεσε αίσθηση για την τολμηρή θεματική του (η ζωή των λεπρών που ζούσαν στο γκέτο του νησιού Σπίνα-Λόγκα κοντά στην Κρήτη) και την αξιοσημείωτη ενάργεια, τόσο της έκφρασης του κοινωνικού προβληματισμού του συγγραφέα με καθαρά λογοτεχνικά μέσα, όσο και της περιγραφής της ψυχολογίας των ηρώων του Στα καλύτερα έργα του τοποθετούνται επίσης από την κριτική το μυθιστόρημα Δημήτριος Γαβριήλ, στο οποίο παρατηρείται μια στροφή του συγγραφέα προς μια λυρικότερη γραφή και η συλλογή διηγημάτων Εγώ ο νόμος, με έντονο το στοιχείο της κοινωνικής σάτιρας Ο Γουλιέλμος Άμποτ αποτελεί μια ενδιαφέρουσα περίπτωση της ελληνικής πεζογραφίας του μεσοπολέμου, λόγω της μη συστηματικής του ενασχόλησης με τη συγγραφή Μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τιμήθηκε με το Kρατικό Bραβείο Mυθιστορήματος (1961 για το Δημήτριος Γαβριήλ), το Kρατικό Bραβείο Διηγήματος (1977 για το Εγώ ο νόμος) και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1974 για το μυθιστόρημα Συμεώνωφ)