Έγινε το πιο μυθικό πρόσωπο της Εθνικής Αντίστασης και έγραψε μια μοναδική τροχιά. Ωστόσο για πολλούς ήταν αμφιλεγόμενος. Δεν μπόρεσαν να τον κατανοήσουν ούτε βέβαια οι αντίπαλοί του, ούτε όμως και πολλοί από τους συναγωνιστές και τους συντρόφους του. Ο ιστορικός συγγραφέας Δημοσθένης Κούκουνας επιχειρεί να τον δει αποστασιοποιημένα και νηφάλια, όσο γίνεται πιο ουδέτερα. Χωρίς διάθεση αγιογραφίας, αλλά και χωρίς αρνητική προκατάληψη. Ο θρυλικός Άρης σίγουρα ήταν ένα φαινόμενο και είναι απορίας άξιο πώς θα είχε πορευθεί η Εθνική Αντίσταση στα χρόνια εκείνα χωρίς τον πρωταγωνιστικό ρόλο του. Με το φωτοστέφανο του ήρωα, αλλά και με το στίγμα της κομματικής προδοσίας. Αναντίρρητα είχε αφοσιωμένους οπαδούς που ορκίζονταν στο όνομά του, εξίσου όμως και φανατισμένους αντιπάλους τόσο στο φίλιο όσο και στο εχθρικό στρατόπεδο που ονειρεύονταν την εξόντωσή του. Οι μεν τον έβλεπαν σαν μια στρατιωτική ιδιοφυία και έναν εμπνευσμένο ηγέτη, οι δε σαν έναν ανεξέλεγκτο τυχοδιώκτη, άλλοι σαν έναν ανελέητο και αιμοβόρο σφαγέα. Πώς θα είχαν εξελιχθεί τα Δεκεμβριανά με τον Άρη στην Αθήνα Ή ο Εμφύλιος με τον ίδιο επικεφαλής