Αντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελεί ο κατασκευασμένος χώρος της Σαντορίνης στο μεγάλο χρονικό διάστημα από τον 15ο μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Το χρονικό διάστημα που καλύπτει η μελέτη αρχίζει τις πρώτες δεκαετίες του 15ου αιώνα, όταν γραπτές πηγές παρέχουν πληροφορίες για τους μεσαιωνικούς οικισμούς του νησιού. Η μελέτη καλύπτει εκείνο το τμήμα της περιόδου της Λατινοκρατίας που εκτείνεται από τις αρχές του 15ου αιώνα μέχρι την κατάλυσή της, το διάστημα της Τουρκοκρατίας μέχρι την απελευθέρωση και φθάνει μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όταν ο καταστρεπτικός σεισμός του 1956 άλλαξε ουσιαστικά τη μορφή των οικισμών. Δεν νοείται, όμως, μελέτη του κατασκευασμένου χώρου ενός τόπου χωρίς την προσεχτική ανάλυση των ιστορικών, οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε. Ο κατασκευασμένος χώρος είναι κοινωνικό προϊόν, άρα η ερμηνεία του προϋποθέτει συστηματική ανάλυση ιστορική και κοινωνική. Και αντίστροφα, η αρχιτεκτονική και η πολεοδομία περισσότερο από άλλες εκδηλώσεις του πολιτισμού αποκαλύπτουν την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Με το βιβλίο παρουσιάζεται στο ευρύ κοινό η ιστορία των οικισμών της Σαντορίνης από κοινωνική, πολεοδομική και αρχιτεκτονική σκοπιά. Μέσα από το μέγεθος της αλλοίωσης του κτιριακού πλούτου των προηγούμενων αιώνων από θεομηνίες και καταστροφές, η έρευνα στοχεύει στην καταγραφή της ιστορικής φυσιογνωμίας των οικισμών του νησιού. Καταγράφεται, επίσης, η μακρόχρονη παρουσία της Σαντορίνης σε συνάρτηση με το Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και αναδεικνύονται η σημασία και ο ρόλος της διαχρονικά