Κατά τον Τρωικό πόλεμο, σύμφωνα με τον Όμηρο, στη νίκη των Ελλήνων συνέβαλε αποφασιστικά η ευρηματικότητα της σκέψης του πολυμήχανου Οδυσσέα. Η πανουργία του Οδυσσέα, που περιέγραψε ο Όμηρος, θεωρήθηκε από τις ηγεσίες των σύγχρονων κρατών, ως ένα πρότυπο - μοντέλο της πολιτικής σκέψης που έπρεπε να μιμηθούν, ώστε να επιτευχθεί η εκπλήρωση των βαθύτερων στόχων τους. Το σύνδρομο του Οδυσσέα επεκτάθηκε σαν επιδημία στη ζούγκλα των ανθρωπίνων κοινωνιών. Είναι διάχυτο, για παράδειγμα, στις ελληνοαμερικανικές, ελληνορωσικές, και ελληνοβρετανικές σχέσεις στη διάρκεια του 20ου αιώνα ή τις σχέσεις μεταξύ των βαλκανικών κρατών. Συμπλέκοντας την ελληνική και παγκόσμια ιστορία του 20ου αιώνα μπορούμε να φωτίσουμε καλύτερα την "αόρατη" και μυστική δράση των κρατών και των κυβερνήσεών τους, που επηρέασε σημαντικά τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και τον Κόσμο, και δεν αφορά μόνο τη διπλωματία. Αποκαλύπτοντας το μυστικό πρόσωπο των κρατών έχουμε σοβαρές πιθανότητες να διαλευκάνουμε τους βαθύτερους στόχους και τις επιδιώξεις τους.